مقایسه توان بی‌هوازی اندام تحتانی دانش‌آموزان مدارس دولتی و خصوصی با دو روش میدانی و آزمایشگاهی

  توان بی­هوازی برای موفقیت در فعالیت‌های ورزشی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. هدف این پژوهش مقایسه توان اندام تحتانی دانش­آموزان مدارس دولتی و خصوصی به دو روش میدانی و آزمایشگاهی بود. آزمودنی­ها شامل230 دانش­آموز در پایه‌های­ دوم و سوم راهنمایی با دامنه سنی 15-12 سال و وزن 48-54 کیلوگرم مورد مطالعه قرار گرفتند. در آزمون میدانی از پرش سارجنت و در آزمون آزمایشگاهی از دو الگوی پرش اسکات و پرش معکوس بر روی دستگاه صفحه نیرو انجام شد. برای تحلیل آماری از آزمون­ تی تست مستقل، همبستگی پیرسون و از رگرسیون خطی استفاده شد. نتایج: دانش­آموزان مدارس خصوصی در آزمون میدانی از توان اندام تحتانی بیشتر برخوردار بودند (001/0=p). در توان به روش آزمایشگاهی تفاوت معنی‌داری بین دو گروه مشاهده نشد. همچنین همبستگی مثبت و معناداری بین تست­های میدانی و آزمایشگاهی در اوج توان بی‌هوازی (71/0=r) و میانگین توان بی­هوازی (69/0=r) وجود داشت. نتیجه­گیری: در آزمون میدانی دانش­آموزان مدارس خصوصی از توان اندام تحتانی بالاتری برخوردار بودند. در آزمون آزمایشگاهی توان اندام تحتانی در دو گروه معنادار نبود. بنابراین نتایج این دو روش متفاوت است. البته همبستگی مثبت و معناداری بین دو روش وجود دارد. بطوری که آزمون میدانی پرش سارجنت از اعتبار کافی در سنجش توان بی­هوازی آزمودنی­ها برخوردار می­باشد. برتری دانش­آموزان مدارس خصوصی ممکن است به دلیل فعالیت­های فوق برنامه خارج از مدرسه این دانش­آموزان باشد.